Dag 5/ 8 september

Ja hoor de wekker gaat weer om 8 uur maar voordat we de deur uit zijn eerst nog... wassen aankleden rugzak ordenen. Georg is weer Rode Kruis medewerker met de laatste blaar. De andere kunnen we al als genezen verklaren. Dan nog de 25 euo betalen en daar gaan we richting terras. Eerst koffie en broodjes voor ontbijt en om half 11 gaat de rugzag weer op. Die voelt vandaag extra zwaar en pap in de benen..en ademnood.  Tsss das niet leuk. Kijken hoever we (ik) komen. Georg is zo fit als een hoentje. Tja dat heb je met die jonge snuiters/getrainde sportman. Dan over de lange brug die nat was, toch regen vannacht (wij hoorden alleen het onweer) Daar zwaaien onze schaduwen naar ons😊 Verder op weg komen we een vrouw tegen met een erg jong katje moet nog aan de speen, had ze langs de kant gevonden. Had nog zo in de tas mee kunnen gaan.. Georg koopt ook nog ergens een meloentje dat we later bij een bushaltehuisje opsmikkelen. Kwam ook nog een pleister aan te pas. Want het mes van Georg is toch wel erg scherp:). En omdat mijn lopen toch wel moeizaam gaat besluiten we er een halve dag van te maken en in Marinhas te stoppen. Daar komen we de 2 Duitse jonge vrouwen tegen en zij bieden ons aan evt van bed te ruilen zodat zij hoog en wij laag in de bunk bed kunnen slapen. Blijkt niet nodig te zijn want voordat Georg aan de beurt is is de boel al vol! Er vissen er meer achter het net. Een aantal gaat met de taxi naar de volgende herberg en anderen wachten op de volgende taxi. Wij overleggen en ik zeg tegen Georg dat het misschien een goed idee is om te vragen of zij privé adressen weten. Yes het lukt. Nog 1 1/2 km lopen en we hebben een prachtige kamer op een etage met meerdere kamers. Keuken, leefruimte badkamer. Hoe fijn ! We gaan douchen en ik daarna even liggen. Intussen zijn de 2 vrouwen uit Stuttgart uit  de Albergue van eerder, ook aangekomen. Ik gaf hen de tip door. Ik vraag nog aan de eigenaresse of ze ook een wasmachine heeft en of we de was kunnen doen. Joepie die doet ze samen met die van de 2 anderen. Georg gaat intussen boodschapjes doen broodjes en beleg voor morgen; Vinho Verde en broodje voor nu.  Lekker! Dan de was ophangen en nog ff tuttelen. Tijd voor avondeten. Aan het strand zijn er alleen bars dus op naar het plaatselijke cafe daar eten we een eenvoudige doch voedzame  maaltijd. Terug bij ons slaapadres bedenk ik dat we hier wel om een stempel kunnen vragen ehhh die hebben ze niet. We proberen in het Frans en Engels duidelijk te maken dat naam en datum afgemaakt met een leuk tekeningetje van zee met een bootje, etc al meer dan leuk is. Moeder en dochter (van 27jaar) komen er niet uit en zijn druk in de weer. Wat zo eenvoudig leek is opeens "een ding" of we willen of niet we stappen in de auto en rijden naar Esposende naar de bar die we vanmiddag ook zagen en kregen daar een stempel. Dan door naar de Boulevard met de lichtletters voor een foto en nog wat sightseeing voordat we terug waren. Bij thuiskomst maken we de fles nog leeg en schrijft Georg zijn Polarstep en ik zwoeg mij hier door. Mijn oogjes prikken ik wens jullie goede nacht en veel liefs van Elisabeth 

,