Dag 18/ 21 september

Om half 8 ging de wekker!  Santiago wacht op ons. Om 8.15 beneden voor ontbijt. Croissant en café Americano. Het was erg bewolkt maar niet koud dus fleece gaat niet aan. Weer blijft de hele dag hetzelfde dwz wat miezeren met  enige regelmaat maar mag geen maam  verder. We lopen zo de Camino op en het begint al snel met flink klimmen en ook dat blijft zo. We drinken koffie in Escratitude en Georg slaagt erin om in de Mercado aan de overkant een stokbrood kaas en mantaquilla te scoren. En er wordt meteen iets voor me klaar gemaakt. Extra lekker zo! Weer tijd om te gaan het is weer drukker aan het worden. Groep Duitsers is er nu ook bij. De weg is wel afwisselend weer door leuke dorpjes en bospaden. We eten nog eens een mandarijn na een beste klim en later nog een banaan. We geven een Duits meisje er ook een. Voor 12.00 hadden we nog maar 8 km te gaan dus daar waren we best tevreden over ik denk al lopende ook aan de tocht met Aafke wij liepen toen 2400 km dus dat is al heel anders. Ik heb toen menigmaal gedacht "wat doe ik hier". En deze tocht is dat geen één keer bij me op gekomen. Ik dacht alleen maar wat een geschenk dat ik hier met mijn lief mag en kan lopen. Hoe blij ik met hem ben en over het wonder van elkaar gevonden te hebben en dat we, ondanks enig misverstand, onbegrip en gekibbel, deze tocht samen gaan afmaken en de liefde stand gehouden heeft. Maar dit alles wil niet zeggen dat we klaar zijn, liefde is immers niet vanzelsprekend en mijn credo is immers ook dat je ook thuis onderweg bent. Als mens, als individu en als partners.  En samen op weg  zijn en blijven dat willen we. Zo dit was de dagoverweging. We vinden nog een restaurant voor koffie en Zumo en beginnen dan aan de laatste kilometers. Voor Santiago nog een banaan delen. Als we de stad in komen is het nog een flnk eind naar de Kathedraal met klimwerk. Ik herken niet zoveel we komen immers aan een andere kant aan dan toen. Georg neemt een stok over zodat we hand in hand het plein op komen. Dan gaan de stokken en de rugzakken op de grond en kunnen we omarmen. Ik weet niet wat ik voel heb wel op mijn netvlles hoe Rient ons toen stond op te wachten  en Aaf en mij omarmde. Er gaat van alles door me heen maar eigenlijk ook leegte. Het is dubbel op dit moment maar het is zoals het is en het gaat zoals het gaat. Georg maakt een selfie van ons twee en ik vind dat ik er vreselijk op sta nou ja toe maar. Verstuur maar ja. Dan treffen we Harald en Gerlinde. Harald maakt ook nog wat foto's en we nemen afscheid en zien wel of we nog op elkaars weg komen. We gaan naar de NL huiskamer in het Compostella gebouw drinken daar koffie met koekje erbij, vertellen wat over de tocht en moet er een foto voor het wandkleed gemaakt worden . Van de 5 is er 1 die er enigszins mee door kan. Daarna staan we 1 1/2 uur in de rij voor de Compostella. Das nummer 2 voor mij dan. Daarna hebben we wel veel trek in een drankje en opeens horen we " zijn dat Elisabeth en Georg niet jullie hebben het dus gehaald " Dat is leuk, Jork troffen we in Pontevedra al op een terras en hadden een leuk gesprek. We vragen of hij mee gaat en we drinken op een plein gezellig een glaasje, vooruit nog een dan. En natuurlijk een leuk gesprek over de liefde zijn werk etc Het is al bijna donker als we afscheid nemen. Met enige moeite vinden we ons onderdak en wat blijkt. ..we worden daar morgen pas verwacht. De dochter spreekt wat engels en we mogen morgen de rugzakken op tijd brengen. Dan het vlg adres zoeken. Weer lopen en zoeken pfff zucht. Enfin we komen voor een deur te staan die staat op een kier enh heeft een onder- en een bovendeur. Aanbellen zonder resultaat dus naar binnen en de trap op. Op de eerste verdieping staat de deur open en maar naar binnen. Een klein appartement zien we. En nu? er is geen sleutel maar we hebben wel bovenburen. Een Frans echtpaar die vertellen dat er 2 mannen eigenaar zijn en dat zij al een klacht ingediend hebben en geld terug krijgen. Alles is erg vies en kapot. Bij ons is slaapkamer goed en douche ook schoon. We mogen onze rugzakken bij hen neer zetten en kunnen gaan eten. Ik zie nog een nummer beneden dat ik bel maar daar kom ik niet verder mee dus eerst maar eten. Als we buiten staan belt de eigenaar en met enige moeite de belofte dat hij sleutel etc in orde maakt. Bij terugkomst zijn ze er. En krijgen we sleutel en wificode. Over betalen heeft hij het niet. Ik ben doodmoe en wil alleen maar slapen En oh  gisteren is mijn re.knie steeds meer pijn gaan doen. Liefs Elisabeth