Dag 15 /18 september

18 september 2018 - Caldas de Reis, Spanje

Hola gisteravond lag Georg al in bed voor ik er erg in had en was meteen vertrokken. Krijg je dus na 2 slechte nachten. Toen ik om half 5 uit raam keek was buiten alles nat van de "mistregen" . Gelukkig was er bij het ontwaken om half 9 geen sprake van regen. Georg bestelde via telefoon ons desayuno. Dan rinkelt er een belletje aan de deur en dan heeft de oppercipier ons ontbijtje op de serveerwagen gezet in het halletje en zien we dus geen mens. Het is alsof je in een thriller zit. Enfin vandaag de schoenen maar weer eens en beginnen met de fleece aan. We starten om 10.45 en we verlaten onze gevangeis met druk op de knop en Georg zegt salidad en daar gaat de grote poort open en hored we een vrouwenstem zeggen buen Camino . Tsss ze ziet ons dus wel. Georg maakt nog een foto van de inrichting oh nee motel. We kopen bij de super fruit voor onderweg, banaan en mandarijn.  We komen toch vrij snel op de Camino eerst door wijngaarden dan bospaden. We stijgen wel weer flink, Georg loopt voorop en vooruit en achter mij een stoet Duitsers die mij al snel überholen en dan ga ik in mijn eigen tempo omhoog. Om steeds weer blij te worden als Georg mij staat op te wachten. Er komt nog een laatste flinke klim die me bijna de adem ontneemt maar ik kom boven. En tegen half 1 of wat later, heeft Georg een rotsblok gevonden waarop we kunnen zitten.  Daar maakt hij voor ons de 2 broodjes die we nog van zondag hadden en de Manchego die over was van zaterdag. Nog altijd lekker. En dan denkt Georg ons onderkomen voor vandaag aan de overkant al te zien. Joepie. Dus weer op de been en gaan. En ja hoor we moeten ons melden in de bar en het Pension Sevi ligt ernaast. Zeer fraaie entree en prima kamer. Niet groot ook de badkamer niet maar het ziet er schoon en prima uit, op de badkamer staat zelfs een zeeppompje in een Jacobsschelp en er ligt er ook één. Leuk hoor. We zetten de rugzakken neer pakken wat uit en gaan eerst wat drinken. Het is etenstijd dus de bar zit vol met etende mannen. Wij besluiten ook nog een salade mixta en omelet met friet te bestellen. We delen. Daarna douchen wassen en tukje doen. Gaat van een leie dakje! Ik verzorg mijn kniewond(je) is wat aan het pussen. Komt wel weer goed. Tegen half 9 op naar het avondeten. Betalen en weer op de kamer maak ik dit verhaal af en volgt nu zo wat massage van rug en schouders. Morgen bijtijds vertrekken de bocadillos hebben we al. Kijk al uit naar de pimentos de Padron. We hebben het fijn en een vreemd gevoel wel dat het nog maar 37 km is. LiefsElisabeth 😘 

Foto’s

7 Reacties

  1. Mathilde:
    18 september 2018
    Wat is dit snel gegaan zeg. Ik dacht dat jullie er 6 weken over zouden doen, dus niet. Nu geniet nog samen van de laatste 37 km met mogelijk goede onderkomens!
  2. Perry:
    18 september 2018
    Georg heeft het maar druk met jou masseren ontbijt maken onderkomens regelen dus voor jou dus eigenlijk een makkie deze tocht (grapje) op naar de laatste etappe of wordt het in twee delen gelopen
  3. Marja:
    19 september 2018
    Nou... ik zou er lekker 3 etappes van maken.... des te langer kunnen jullie van de camino genieten. Zeker nu jullie uit de inrichting zijn ontsnapt. Dat zeepbakje maakt vast ook weer een hoop goed! Maar nu ff zonder grapjes....... Bewondering is het iedere keer als ik een verslag lees!!
  4. Dieuwke van Vliet-Prinsen:
    19 september 2018
    Tsja, dat zoeken naar onderdak kan de pret soms flink drukken :-(.......
  5. Pauline:
    19 september 2018
    hoop dat het wondje gewoon een wondje blijft. Wees er voorzichtig mee? Het zijn mooie dagen, deze camino. Onvergetelijk, samen met Georg die zo goed voor je zorgt <3. De laatste kilometers, gaan in 2 of in 3 delen?
  6. André Stelling:
    19 september 2018
    Wat heerlijk toch die afwisselende ervaringen Elisabeth en George 😃
  7. Elisabeth:
    19 september 2018
    Ja André het blijft bijzonder. Wat een heerlijke besmetting delen we toch!😊😊