Dag 9 / 12 september
12 september 2018 - Oia, Spanje
Gisteravond nog een pelgrimsmenu gegeten nee niet met een fles wijn erbij Aafke en Rient en ook geen toetje. Was wel goedkoper dan de 15euro in Pamplona.. Terug op de kamer kon Georg met behulp van Visa alvast de kamer bij het vliegveld boeken. Fijn hoeven we daar niet meer aan te denken. In de ochtend om 8 uur wakker en goed geslapen. Hoe kan het dat je dan toch moe opstaat? Enfin het zij zo. Ons wasje is niet allemaal even droog dus een vochtig t-shirt is ons deel. Ook dat is wat het is dus op naar het Spaanse ontbijt. Keuze tussen een geroosterde boterham een croissant of stukjes cake. Dan maar de croissant met jam en koffie oh ja een glas jus uit een pak. Ik dacht gisteravond ik probeer het nog eens maar dat geld hadden we ons kunnen besparen dus. We nemen ieder een banaan mee en samen een grote appel. We proberen eerst Offico de Turrismo (OdT) maar nog steeds dicht. Grrr Dus dan maar zelf uitzoeken en na wat omzwervingen lukt dat ook. I follow the leader😊We nemen de kustroute eerst zonder pijlen daarna met. En bij een rotsblok even pauze voor de banaan en appel. Het is 10.45 en de koperen ploert doet stralend zijn best. Om 11u weer verder. Rots-en stenig pad. Het valt me niet mee ook veel op en af. Maar mooi, dat dan weer wel. De schouders gaan wat pijn doen nou ja even aanzien maar. We komen Marisa en Santiago ( ja echt) weer tegen en spreken af dat we graag bij hen komen overnachten in Oia. Verder blijft het wat tobben met mij. Last van ademnood, de rugzak voelt zwaar en veel klimmen. Dan neemt Georg een paar dingen van mij over en ja dat scheelt echt. En als we dan ook nog een barretje tegen komen om 13.30 en 2 café Americano en een Bocadillo met verse tortilla eten verder zijn, knap ik behoorlijk op. Overigens zitten Marisa en Santiago er ook. Mag ook nog een plas in een huis verderop kwijt. En om 14.00 weer in de benen. Een wereld van verschil ik loop gewoon weer mijn 4km per uur. Kan bijna wel grienen van blijdschap. Er was ook nauweljks klimwerk dat scheelde natuurlijk ook. Om 16.15 zijn we in Oia en vinden een klein terras en een glas wijn . Ook was de OdT open voor de sello en informatie. We informeren ook naar de busverbinding. We weten dat je o.a. de hele stad Vigo door loopt en daar is weinig aantrekkelijks aan. We zullen zien want er komt ook aardig wat klimwerk aan te pas. En als dat zo slecht blijft gaan komen we niet op tijd in SdC aan. We proberen Marisa te bellen maar geen contact maar ik heb ook het adres en met behulp van Google maps gaan we op pad. Dan komt Marisa ons al tegemoet, ze was ons aan het zoeken. En al snel zijn we daar. Zij huren dit appartement al 5 jaar elke juni en juli. We krijgen een prima kamer met uitzicht op de oceaan. Wat een bofkonten zijn wij. Lekker douchen en aan blog beginnen. Georg is met Santiago naar een vriend om tomaten te halen en Marisa is met de verhuurster aan het beppen. Dus ik ga ff liggen. Nou lag nog niet of ze waren er weer. Het stel gaat de keuken in en ik bied mijn hulp aan. En met zijn vieren zijn we druk en gezellig. Zo ook de lekkere maaltijd en het gesprek in een beetje Spaans Engels en Frans. We wisselen onze gegevens uit. Zij wonen in Ponferrada vlak bij de Leon. .Altijd welkom. Wat een schatten. Nu eerst slapen en morgen is morgen. Liefs Elisabeth 😘
Groetjes, xx
Riet
Ik ben iig trots op je!! Je doet t toch maar mooi.