Dag 7/ 10 september

Fijn een goede nachtrust en om 8 uur gaat de wekker en na een prima ontbijt stappen we op. Het is 9.35 en is het wel even zoeken naar de schelp en pijlen. Een oude baas gaat tekenen voor ons en 6x zelfde verhaal en inmiddels hebben we zelf al ontdekt waarheen...We beginnen meteen met stijgen en stijgen pffff , het is wel een mooi straatje met kinderkopjes en wie weet lukken de foto's ook nog eens😕 dan de volgende stijging over een grotere weg. De zon is inmiddels ook volop aanwezig en al stijgend slaagt Georg er in mijn hoed te versieren. De "voetmuizen" blijven ondanks de goede verzorging van Georg gevoelig. Om 11.00 uur is het terrastijd we nemen weer Café Americano en Georg neemt er een tosti bij. In Viana do Castelo raken we het spoor een beetje bijster en aangezien het "maandag wasdag" is blijkt het Turismo gesloten. Wat later komen we de Spanjaard nu met vrouw tegen, de Duitse jonge vriend is terug naar huis, het was hem teveel geworden. Mevrouw loopt een stuk met mij op en in gebrekkig Engels wil ze van alles van me weten en zeg dat wij welkom zijn in hun huis in Ponferrada (mooie herinneringen hè Aafke). Enfin ik ben mijn flesje kwijt en Georg heeft nog wat water voor mij en lopen zij door. Er komt een plekje vóór de boulevard en we gaan daar even pauzeren en bijkomen en terugkomen in onze eigen "bubbel"  We eten een broodje en ik doe de Teva's aan. Voelt beter aan mijn voeten. Als we onze weg vervolgen zijn we weer even de weg kwijt vlgs een paar mannen moeten we gewoon alsmaar rechtdoor langs la mar. Kan niet missen. Georg heeft twijfels hij denkt dat dit om is en we juist van de kust af moeten??? Dus besluiten we om bij Areosa het dorp in te gaan echter daar komen we niet verder mee iedereen rijdt gewoon door als we aangeven iets te willen vragen,  tja zo kan het dus ook, je moet alles meemaken zegt Georg net als Aafke en ik in 2015, dus weer terug naar de doorgaande weg richting Carreço. Bij de bushalte weer even zitten dan en een reep eten. We besluiten door te lopen. Niet veel later ziet Georg een cafeetje dat zowaar open is dus naar binnen. We vragen om koffie en of ze een privé onderkomen weet. We begrijpen elkaar niet. Zij roept  de jonge kokkin die redelijk Engels spreekt. Na wat geheen en weer spreekt zij de verlossende woorden "als jullie een uurtje wachten ben ik klaar en kan ik jullie meenemen"  Engelen bestaan echt hoor.!!  Wij eten dus een omelet met frites en rijst  en rode en witte wijn. Je kunt het maar gehad hebben toch?  Dit alles voor 13.70 euro. Onze engel brengt ons daarna naar Ancora  We geven haar 10 euro voor haar kids dat vindt ze wel leuk. Helaas is het hostel vol maar ze weten dat een stukje verderop dat de moeder van de eigenaar nog een kamer vrij heeft.  Daar zijn we neergestreken. Dan op naar de boulevard om alletwee aan ons blog te werken . Daar is wel wifi. Straks richting kamer douchen en naar bed. We hebben nu een dag gewonnen . Morgen beslissen of we met het veer over gaan en de kust verder nemen of toch binnendoor naar Valença. U hoort van mij. Truste en morgen gezond weer op. Liefs Elisabeth